Ir al contenido principal

CHRISTA REINIG, traducido del alemán por Anna Rossell

Christa Reinig nació en Berlín en 1926 y murió en Múnich en 2008.



DIE BALLADE VOM BLUTIGEN BOMME

hochverehrtes publikum                    
werft uns nicht die bude um              
wenn wir albernes berichten             
denn die albernsten geschichten      
macht der liebe gott persönlich        
ich verbleibe ganz gewöhnlich          
wenn ich auf den tod vom Bomme   
meinem Freund zu sprechen komme  

möge Ihnen nie geschehn                    
was Sie hier in bildern sehn                   

zur beweisaufnahme hatte                   
man die blutige krawatte                      
keine spur mehr von der beute            
auf dem flur sogar die leute                  
horchen was nach außen dringt           
denn der angeklagte bringt                   
das gericht zum männchenmachen     
und das publikum zum lachen                 

seht die herren vom gericht
schätzt man offensichtlich nicht
eisentür und eisenbett
dicht daneben das klosett
und der wärter freut sich sehr
kennt den mann von früher her
Bomme fühlt sich gleich zuhaus
ruht von seiner arbeit aus
auch ein reicher mann hat ruh
hält den sarg von innen zu

jetzt geht Bomme dieser mann
und sein reichtum nichts mehr an

sagt der wärter: grüß dich mann
laß dirs gut gehn – denk daran
wärter sieht auch mal vorbei
mach mir keine schererei
essen kriegst du nicht zu knapp
Bomme denn dein kopf muß ab
Bomme ist schon sehr gespannt
und malt männchen an die wand

nein hier hilft kein daumenfalten
Bomme muß den kopf hinhalten

Bomme ist noch nicht bereit
für abendmahl und ewigkeit
kommt der pastor und erzählt
wie sich ein verdammter quält
wie er große tränen weint
und sich wälzet – Bomme meint:
das ist alles intressant
und mir irgendwie bekannt

denn was weiß ein frommer christ
wie dem mann zumute ist

auf dem hof wird holz gehauen
Bomme hilft das fallbeil bauen
und er läßt sich dabei zeit
schließlich ist es doch soweit
daß es hoch und heilig ragt
Bomme sieht es an und sagt:
das ist schärfer als faschismus
und probiert den mechanismus

wenn die schwere klinge fällt
spürt er daß sie recht behält

aufstehn kurz vor morgengrauen
das schlägt Bomme ins verdauen
und da friert er – reibt die hände
konzentriert sich auf das ende
möchte gar nicht so sehr beten
lieber schnell aufs klo austreten
doch dann denkt er: einerlei
das geht sowieso vorbei

von zwei peinlichen verfahren
kann er eins am andern sparen

wäre mutter noch am leben
würde es auch tränen geben
aber so bleibt alles sachlich
Bomme wird ganz amtlich-fachlich
ausgestrichen aus der liste
und gelegt in eine kiste
nur ein sträfling seufzt dazwischen
denn er muß das blut aufwischen

bitte herrschaften verzeiht
solche unanständigkeit

doch wer meint das stück war gut
legt ein groschen in den hut


BALADA DEL ENSANGRENTADO BOMME

a la distinguida audiencia
no es abuso de paciencia
si os cuento historias banales
pues de crónicas fatales
el buen dios mismo es autor
mi pecado es pues menor
si de mi amigo la muerte
os relato y de su suerte

quiera dios que no paséis
lo que en las viñetas veis

la prueba que fue aportada
la corbata ensangrentada
de ningún botín señal
la gente desde el portal
escucha con gran fruición
pues el reo en la sesión
causa en jueces apatía
y en la sala algarabía

parece que los togados
de nadie son respetados
catre y puerta con candado
y el váter justito al lado
amable es el carcelero
de antes ya conoce al reo
Bomme está como en su casa
pues no trabajar relaja
yace en paz un hombre rico
al que Bomme cerró el pico 

ahora a Bomme ya da igual
el ricachón y el caudal

muy amable el carcelero
saluda advirtiendo al reo
alguna he de perdonarte
pero debes comportarte
te daré bien de comer
tu cabeza ha de caer
Bomme espera y toma asiento
se dedica a matar tiempo

no habrá excusa ni perdón
pues ha de ir al paredón

pero Bomme no está listo
para cena ni pa’ cristo
llega el cura y con sermones
remueve sus emociones:
que en el trágico momento
él evita el sufrimiento
Bomme encaja aquellas jergas
que no son más que monsergas

qué sabrá el pobre curilla
lo que siente él en capilla

Bomme y otros por rutina
preparan la guillotina
él lo toma con gran calma
pero ha de librar el alma
allá arriba pende el filo
lo mira Bomme intranquilo:
esto es peor que el fascismo
y comprueba el mecanismo

cuando cae contundente
ve que el corte es convincente

despierta cuando amanece
mas al cuerpo no apetece
siente frío y le hace mal
se concentra en su final
puede rezar de mal grado
o puede ir al excusado
pero piensa para qué
si pronto me lo ahorraré

que ni orar ni evacuar
ha de servir ni aliviar

si su madre aún viviera
muchas lágrimas vertiera
pero como no es el caso
a Bomme sin otro paso
del padrón lo dan de baja
y meten en una caja
aunque a un preso oyen quejar
pues la sangre ha de limpiar

mis disculpas a la audiencia
si os pareciera indecencia

mas si os agradó el relato
dejad moneda en el plato






Comentarios

Entradas populares de este blog

DANTE BERTINI, traducido al polaco por Ada Trzeciakowska

Dante Bertini nació en 1945 en Buenos Aires (Argentina), donde murió en 2025.                        MUDANZA                ¿qué más puedo decirte?                quisiera que estrenaras un rincón de mi cuerpo               aunque no hay nada nuevo en el hábito viejo              que es ahora mi cuerpo                ¿hay algo que seduzca tu paso hasta mi lecho?                podría alzar la voz                dotarla de algún énfasis                dar cualidad divina a lo apenas doméstico                prometer ...

MARY OLIVER, traducida del inglés por Jonio González

Mary Oliver nació en  Maple Heights (Ohio, EE UU) en 1935 y murió en Hobe Sound (EE UU) en 2019. THE SUMMER DAY Who made the world? Who made the swan, and the black bear? Who made the grasshopper? This grasshopper, I mean- the one who has flung herself out of the grass, the one who is eating sugar out of my hand, who is moving her jaws back and forth instead of up and down- who is gazing around with her enormous and complicated eyes. Now she lifts her pale forearms and thoroughly washes her face. Now she snaps her wings open, and floats away. I don't know exactly what a prayer is. I do know how to pay attention, how to fall down into the grass, how to kneel down in the grass, how to be idle and blessed, how to stroll through the fields, which is what I have been doing all day. Tell me, what else should I have done? Doesn't everything die at last, and too soon? Tell me, what is it you plan to do with your one wild and precious life? ...

XUAN BELLO, traducido del asturiano por Lourdes Álvarez

Xuan Bello nació en Paniceros (Asturias) en 1965 y murió en Oviedo en 2025. SINESTESIA Los neurofisiólogos afirmen que ye namás un enquívocu del cuerpu namoráu: vete equí mesmu, nesta cai nesta ciudá perdida, sentir el to cuerpu baxo la camisa del silenciu. Una simple confusión del cerebro que, con too, permitió a Herzog falar de la “verdá poética” y a Keats recordanos que la memoria esfrutaba del sentíu del tactu. Yer por eso que’l rellumu de lo real tresfórmase en verdá na alma y yo pùedo besate                                                (pongo tanta atención cuando te beso)                                ...