Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de enero, 2020

WILLIAM CARLOS WILLIAMS, traducido del inglés por Jonio González

William Carlos Williams nació en 1883 en Rutherford (Nueva Jersey, EE UU), donde murió en 1963. POEM The rose fades and is renewed again by its seed but where save in the poem shall it go to suffer no diminution of its splendor? POEMA La rosa se marchita y se renueva otra vez gracias a su semilla pero ¿dónde sino al poema irá para que no disminuya su esplendor?

RALF PARLAND, traducido del sueco por Aleisa Ribalta Guzmán

Ralf Parland nació en Viborg (Finlandia) en 1914 y murió en Estocolmo (Suecia) en 1995. DERIVATENS S Å NG Lång borta och likväl här: Någonstans har det kommande redan börjat. Någonstans ar framtiden redan hänt . LA CANCIÓN DE LA DERIVADA Tan lejano y tanto como aquí: En algún lugar lo venidero ha comenzado a ser. En algún lugar ya el futuro ha sucedido.

GERTRUD KOLMAR, traducida del alemán por Anna Rossell

Gertrud Kolmar nació en Berlín (Alemania) en 1894 y murió en el campo de concentración de Auschwitz (Polonia) en 1943. STIMME DES BLUTS Du mußt nicht hören, was sie sagen, Nicht glauben, was die Augen sehn, Nicht deines Herzens Uhrenschlagen, Des Geistes Falterflug verstehn. Der glatte, matte Silberreifen, Der kühl den Mädchenleib umschnürt, Ihn soll kein Zauber von dir streifen Als ich. Ich will, was mir gebührt. Mein heilig Recht ist mein Begehren; Ich ford're Träume, wild vor Glut, Will grausam Lachen, frevle Zähren - Den Schleier fort! Ich bin das Blut! Streck' aus die Hand in Sündenqualen Zum Himmel dort, zur Erde hier; Dein Mund soll Lust mit Lüsten zahlen, Und dir am Herzen keim's: Gebier! Neu will ich werden in dem Leben, Das dir mein Wunder schuf. Sei's mein! Es soll wie du in Glück erbeben, Wie du in tiefem Jammer schrein. Hast du mir, was dir gleicht, gegeben, So schlaf, dein müd', in dir ich ein . LA VOZ DE LA SANGRE

VLADIMIR HOLAN, traducido del checo por Manuel Martínez Forega

Vladimir Holan nació en 1905 en Praga (Chequia), donde murió en 1980.   V KUCHYNI Nebyls tu málem rok… Bál ses sem vstoupit.. A jen jsi tak udělal, prázdnota kdysi žadonící a potom zhrzená zanevřela teď na tebe a svéhlavě se dožaduje, abys odpykával svou přítomnost svou přítomností… Všechno je tady k tvému pohanění: linoleum, třísky na podpal, vyprahlá moucha, chlebová plíseň, zabřesklý ocet trhlin a šťavel skvrn a tříslo staženého vzduchu a z čihadla koutů prskající pavučiny a docela vespod ticho, zrovna tam, kam svítí měsíc jenom ve dne… Však mezi těmi věcmi spatříš náhle (s krutou, nejvšednější, a tedy nejtajemnější a jakoby doživotní určitostí) kávový šálek a na něm stopy po líčidle, kde přitiskly se kdysi naposled rty té, která tě opustila . EN LA COCINA No venías desde hace casi un año… Tenías miedo de entrar. Y, cuando lo has hecho, el vacío al principio tan deseado, después rechazado con horror, se ha vengado pidiéndote obstinadamente exp

ROBERT CREELEY, traducido del inglés por Jonio González

Robert Creeley nació en Arlington (Massachusetts, EE UU) en 1926 y murió en Odessa (Texas) en 2005. ECHOES   Eight panes in the window for God’s light, for the outside, comes trough door this morning. Sun makes laced shadows on wall trough imperfect glass. Mind follows, finds the lines, the wavering places. Rest wants to lie down in the sun, make resolution. Body sits single, waiting- but for what it knows not. Old words echoing what the physical can’t- “ Leave love, leave day, come with me.” ECOS   Ocho cristales en esta ventana para que la luz de Dios, para que el exterior, entre por la puerta esta mañana. El sol proyecta sombras entrelazadas en la pared a través del cristal imperfecto. La mente las recorre, encuentra las líneas, los puntos vacilantes. El resto quiere tenderse al sol, alcanzar una resolución. El cuerpo se sienta solo esperando- pero el qué lo ignora. Viejas

NATÉRCIA FREIRE, traducida del portugués por Alfredo Pérez Alencart

Natércia Freire nació en Benavente (Portugal) en 1919 y murió en Lisboa en 2004. COR É preciso soltar o ritmo que me prende. Esta amarra de ferro à palavra e ao som. Emudecer, no espaço, o arco e a corrente E ser nesta varanda um pouco só de cor. Não saber se uma flor é mesmo uma criança. Se um muro de jardim é proa de navio. Se o monumento fala, se o monumento dança. Se esta menina cega é uma estátua de frio. Um pássaro que voa pode ser um perfume. Uma vela no rio, um lenço no meu rosto. Na tarde de Fevereiro estar um dia de Outubro. Nos meus olhos de morta uma noite de Agosto. É preciso soltar o ritmo das marés, Das estações, do Amor, dos signos e das águas, Os duendes das plantas, os génios dos rochedos Nos cabelos do Vento, as tranças de arvoredos. Desordenai-me, luz!  Que nada mais dependa Das águas, das marés, dos signos e do Amor. É preciso calar o arco e a corrente E ser nesta varanda um pouco só de cor . COLOR

ELINOR WYLIE, traducida del inglés por Jonio González

Elinor Wylie nació en Somerville (Nueva Jersey, EE UU) en 1885 y murió en Nueva York en 1928. ESCAPE When foxes eat the last gold grape, And the last white antelope is killed, I shall stop fighting and escape Into a little house I'll build. But first I'll shrink to fairy size, With a whisper no one understands, Making blind moons of all your eyes, And muddy roads of all your hands. And you may grope for me in vain In hollows under the mangrove root, Or where, in apple-scented rain, The silver wasp-nests hang like fruit . HUIDA Cuando los zorros coman las últimas uvas doradas y se mate al último antílope blanco, dejaré de luchar y huiré hacia una casa pequeña que voy a construir. Pero antes me encogeré hasta el tamaño de un hada, con un susurro que nadie entienda haciendo lunas ciegas de todos vuestros ojos y caminos embarrados de todas vuestras manos. Y en vano me buscaréis a tientas en agujeros bajo las raíces del man

JOSEF KOSTOHRYZ, traducido del checo por Manuel Martínez Forega y Pavel Štěpánek

Josef Kostohryz nació en  K ř enovice (República Checa) en 1907 y murió en Praga en 1987. MOHYLY Umlkl klavír, jen ž odnikud nikam v tesknotu teskn ě j š í posílal tóny. Nicotnaá básni! Jak prázdnou t ě vidím se v š emi slovy! A zase jsem ž aln ý, ž ádostiv toho, co uniká stále. Jezerní pannu jsem zachytit tou ž il v tom jejím tragickém ž ertu, kdy v mlhách nad vodou temnou ji č aromoc vábí . TÚMULOS Calló el piano que, sin cesar, en la nostalgia melancólicos tonos enviaba. ¡Poema fútil! ¡Qué vacío te veo lleno de palabras! De nuevo estoy apenado, ávido de lo que constantemente me huye. Siempre deseé ver a la Virgen del Lago en esa broma trágica suya, cuando en la niebla el poder mágico sobre el agua oscura la seduce.