La Reversible

Vicente Aleixandre nació en Sevilla en 1898 y murió en Madrid en 1984. NOMBRE O SOPLO Mi nombre fue un sonido Por unos labios. Más que un soplo de aire fue su sueño. ¿Sonó? Como un beso pensado ardió, y quemóse. ¡Qué despacio, sin humos, pasa el viento! IME ILI ZAMAH Moje je ime bilo zvuk s Nečijih usana. Više nego zamah vjetra, bilo je njegov san. Jesu li sanjao? Poput zamišljenog poljupca gorio je i izgorio. Kako polako, bez dima, prolazi vjetar!

Mariluz Escribano nació en 1935 en Granada, donde murió en 2019. CANCIÓN DEL SILENCIO  En las horas pisadas por las sombras en un gesto final de despedida, cuando es tarde y tardíamente escucho esta niebla o canción que me regresa, todos los muebles tienen una poblada soledad de incierta nostalgia telefónica. Y los libros me miran con sus ojos de octubre y el cigarrillo clama urgido desde el piano con volutas que pasan transitan, me construyen la palabra de amor en que trabajo. Sobre la mesa, intacta, la violeta de un nombre que desprende una página. Yo ya sé que es domingo y que la brisa tiene una luz convocada que me recuerda el mar. Pero deja que guarde entre mis manos limosnas de silencio: siempre dejan sus huellas espacios de rocío en la mirada. PIEŚŃ CISZY W godzinach nawiedzanych przez cienie w ostatecznym geście pożegnania, gdy późno i poniewczasie wsłuchuję się w tę mgłę czy pieśń powracającą do mnie, wszystkie meble posiadaj

Juan L. Ortiz nació Entre Ríos (Argentina) en 1896 y murió en Paraná (Argentina) en 1978. DOMINGO El sol y el viento, solos, sobre el pueblo. Alegr í a de cal, de callejones ú ltimos entre un pudor de ramas, por donde mis paseados, lentos d ías salí an a suaves campos. Vecino era del agua y de la luz. Campanas. Oh, la infancia que era como estas hojas, gracia viva del aire y los reflejos bajo la penetrante, mansa mirada de la tarde. SUNDAY The sun and the wind, in solitude, over town. Joy of lime, from alleys bygone Between bashful branches, Where my lingering days strolled Towards yielding fields. Neighbor of the water and the light I was. Bells. Oh, childhood reminiscent of these leaves, Grace forever living off air and glare Under the profound, placid gaze of the afternoon .

Marosa di Giorgio nació en Salto (Uruguay) en 1932 y murió en Montevideo en 2004. MI ALMA ES UN VAMPIRO. ..                                                                Mi alma es un vampiro grueso, granate, aterciopelado. Se alimenta de muchas especies y de sólo una. Las busca en la noche, la encuentra, y se la bebe, gota a gota, rubí por rubí. Mi alma tiene miedo y tiene audacia. Es una muñeca grande, con rizos, vestido celeste. Un picaflor le trabaja el sexo. Ella brama y llora. Y el pájaro no se detiene . روحي سفاح غليظ , أحمر فان , مخمل .              ماروسا  دي  جيورجيو. روحي سفاح غليظ , أحمر فان , مخمل . تتطعم من أصناف عدة و من نوع واحد . تبحث عنها في الليل , تجدها , و تشربها نقطة تلو أخرى , ياقوتة تلو الياقوتة. روحي يملؤها الهرع و تملؤها الجرأة .  هي دمية كبيرة , بتجاعيد شعرها , بلباس سماوي اللون. طائر نقار يداعب جنسها. هي تصيح و تبكي. والطائر لا يتوقف.

Elizabeth Schön nació en 1921 en Caracas, donde murió en 2007. NO ELIGES… No eliges  el abismo, el caos, la nada.  Llegan a ti  en agua que corre lenta  para que no te asombre  la carencia de materia a tu alrededor  junto a la luz del alma llamando  el aleteo pasajero de la tierra que vives. SEÇMİYORSUN…  Seçmiyorsun derin uçurumları, kargaşayı, hiçbir şeyi. Varıyorlar sana süzülüp akan suda. Yani hayrete düşürmesin seni, etrafındaki madde yoksunluğu, ruh çağrısının ışığıyla yaşadığın toprağın geçici kanat çırpışı .

Amy Lowell nació en 1874 en Boston (EE UU), donde murió en 1925. NIGHT CLOUDS The white mares of the moon rush along the sky Beating their golden hoofs upon the glass Heavens  The white mares are all standing on their hind legs  Pawing at the green porcelain doors of the remote Heavens  Fly, mares! Strain your utmost  Scatter the milky dust of stars  Or the tigers will leap upon you and destroy you With one lick of his vermillion tongue NUBES NOCTURNAS   Las blancas yeguas de la luna corren por el firmamento Batiendo con sus cascos dorados los cielos de hielo Las blancas yeguas empinadas sobre sus patas traseras Golpean con las manos las puertas de porcelana de los cielos remotos ¡Volad, yeguas! Esforzaos al límite Dispersad el lechoso polvo de estrellas O los tigres se arrojarán sobre vosotras y os destruirán Lamiéndoos con su lengua bermellón

Alexandar Vutimski nació en Svoge (Bulgaria) en 1919 y murió en Surdulica (Serbia) en 1943. ЗАЩО? Защо ме милваш по ръцете ти? Защо целуваш дланите ми тихо? Защо така безшумно се усмихваш, когато ме докосваш по ръката? Защо до мойте устни дишаш ти във ъгъла до кроткия тезгях? Защо безмълно ти танцуваш в здрача, когато дъжд над кръчмата вали? И в тази ли дъждовна, синя нощ, пияни ще потънем в тишината под сянката на някой тъмен парк, прегърнати ли пак ще стенем двамата? Защо във тази стара кръчма винаги, винаги ме търсиш ти - и аз те търся сам? Самотен през деня, но жаден нощем - за твоя глас, за твоя танц, за теб… Седни до мен сега… Танцувай с мене още… …Дори да падна изтощен… Кръчмарят утре ще ми каже тихо: "Вий пак сте сам, приятелю - защо?" ¿POR QUÉ? ¿Por qué me acaricias mis manos tú? ¿Por qué tan serenamente besas las palmas de mis manos? ¿Por qué sonríes en silencio mientras me tocas la mano?

Pär Lagerkvist nació en Växjö (Suecia) en 1891 y murió en Lidingö en 1974. ENGÅ NG SKA… Engång ska du vara en av dem som levat för längesen. Jorden skall minnas dig så som den minns gräset och skogarna, det multnade lövet. Så som myllan minns och så som bergen minns vindarna. Din frid skall vara oändlig så som havet. UN DÍA... Un día serás uno de aquellos que vivió hace mucho tiempo. La Tierra habrá de recordarte como recuerda a la hierba y a los bosques, la hoja en descomposición. Así como el humus recuerda y como la montaña recuerda los vientos. Tu paz será interminable como el mar.

Dimcho Debelianov nació en Koprivshtitsa (Bulgaria) en 1887 y murió en Gorno Karadjovo, la  actual Monokklisia (Grecia) en 1916, en una batalla de la Primera Guerra Mundial. Аз искам да те помня все така Аз искам да те помня все така: бездомна, безнадеждна и унила, в ръка ми вплела пламнала ръка и до сърце ми скръбен лик склонила. Градът далече тръпне в мътен дим, край нас, на хълма, тръпнат дървесата и любовта ни сякаш по е свята, защото трябва да се разделим. "В зори ще тръгна, ти в зори дойди и донеси ми своя взор прощален - да го припомня верен и печален в часа, когато Тя ще победи!" О, Морна, Морна, в буря скършен злак, укрий молбите, вярвай - пролетта ни недосънуван сън не ще остане и ти при мене ще се върнеш пак! А все по-страшно пада нощ над нас, чертаят мрежи прилепите в мрака, утеха сетна твойта немощ чака, а в свойта вяра сам не вярвам аз. И ти отпущаш пламнала ръка и тръгваш, поглед в тъмнината впила, изгубила дори за сълзи с

Ciaran Carson nació en 1948 en Belfast (Reino Unido), donde murió en 2019. MIEDO Tengo miedo de las vastas dimensiones de la eternidad. Tengo miedo del hueco entre el tren y el andén. Tengo miedo del comienzo de una campaña asesina. Tengo miedo de las palpitaciones causadas por demasiado té. Tengo miedo de la pistola desenfundada   de un bandolero irlandés. Tengo miedo de que los libros no sobrevivan a la lluvia ácida. Tengo miedo de la regla y de la pizarra y del bastón. Tengo miedo del Jabberwock , sea lo que sea. Tengo miedo de las malas decisiones de un árbitro. Tengo miedo del   único recurso de declararse loco. Tengo miedo de las implicaciones de los honorarios de un abogado. Tengo miedo de los gremlins que han colonizado mi cerebro. Tengo miedo de leer la letra pequeña de la garantía. ¿Y de qué más tengo miedo? Déjenme que vuelva   a empezar. FEAR I fear the vast dimensions of eternity. I fear the gap between the platform and the train. I fe

Gloria Fuertes nació en 1917 en Madrid, donde murió en 1998. SOY LA ARAÑA... Soy la araña de España que ni pica ni araña, bailo flamenco en la pestaña. Bailo con todas mis patas. —¡Tacatá, tacatá! Me columpio en mi escenario, entre flores y canarios en mi tela de cristal. —¡Tacatá, tacatá! Y se me olvida cazar; si se cae mosquita o mosquito a verme bailar invito. —¡Tacatá, tacatá! Soy la araña de España, que ni pica ni araña. Soy la araña andaluza y taco taconeo si mira la lechuza. —¡Tacatá. Tacatá! Soy la araña de España, bailo flamenco en la caña. —¡Tacatá, tacatá! Se me ha roto la tela de tanto bailar . قصيدة "انا العنكبوت" للشاعرة الاسبانية كلوريا فويرتس عن الاسبانية ترجمة: حسين نهابة انا عنكبوت اسبانيا الذي لا يلسع ولا يخدش ارقص الفلامنكو على الأهداب. ارقص بكل قوائمي. -          تاكاتا، تاكاتا! اتبختر في ملعبي بين الزهور وطيور الكناري بنسيجي البلوري. -          تاكاتا،