VICENTE MARTÍN, traducido al polaco por Ada Trzeciakowska

Vicente Martín nació en Collado de Contreras (Ávila) en 1945 y murió en Madrid en 2012.

 

A VECES LA NOCHE

 

oigo el aire que viene en oleadas

y pienso en esos días que dejamos pasar sin que ocupáramos

nuestro hueco en el mundo

y es entonces

cuando un sueño infinito me desnuda por dentro y te recuerdo

esbelta como un chopo, pura miel

de una liturgia antigua,

veo el alto esplendor de tus cabellos mintiendo quince años

y el paisaje

de un río siempre música.

Ah, los tiempos aquellos en que amar era un beso a cada instante

y el sol estaba lleno de amantes silenciosos.

Pero el tiempo y la lluvia siempre dejan

al mar sin argumentos

y esta noche

me acostaré también con la cancela franca

y el corazón a tientas:

no sé quién llegará, pero si acaso

me sorprende la muerte estoy seguro

de que tendrá tus ojos.

 

 

CZASEM NOCĄ 

 

słyszę, jak powietrze napływa falami

i myślę o dniach, którym pozwoliliśmy upłynąć nie zajmując

naszego miejsca na świecie

a wtedy

niekończący się sen obnaża mnie od środka i pamiętam cię

smukłą jak topolę, nieskalany miód

starożytnej liturgii,

widzę wspaniały przepych twoich włosów kłamiących piętnaście lat

i pejzaż

z rzeką zawsze jak muzyka.

Ach, te dni, kiedy miłość była pocałunkiem na każdym kroku

a słońce pełne milczących kochanków.

Lecz czas i deszcz zawsze pozbawiają

morze argumentów

a tej nocy

gdy położę się, furtkę zostawię otwartą

a serce na oślep:

Nie wiem, kto przyjdzie, ale jeśli

śmierć mnie zaskoczy, pewien jestem,

że będzie miała twoje oczy.