Ir al contenido principal

PAGU, traducida del portugués por Tom Bojorquez

Pagu (Patrícia Rehder Galvão) nació en São João da Boa Vista (São Paulo, Brasil) en  1910 y murió en Santos en 1962​.



NOTHING

 

Nada nada nada

Nada mais do que nada

Porque vocês querem que exista apenas o nada

Pois só existe o nada

Um pára-brisa partido uma perna quebrada

O nada

Fisionomias massacradas

Tipóias em meus amigos

Portas arrombadas

Abertas para o nada

Um choro de criança

Uma lágrima de mulher à-toa

Que quer dizer nada

Um quarto meio escuro

Com um abajur quebrado

Meninas que dançavam

Que conversavam

Nada

Um copo de conhaque

Um teatro

Um precipício

Talvez o precipício queira dizer nada

Uma carteirinha de travel’s check

Uma partida for two nada

Trouxeram-me camélias brancas e vermelhas

Uma linda criança sorriu-me quando eu a abraçava

Um cão rosnava na minha estrada

Um papagaio falava coisas tão engraçadas

Pastorinhas entraram em meu caminho

Num samba morenamente cadenciado

Abri o meu abraço aos amigos de sempre

Poetas compareceram

Alguns escritores

Gente de teatro

Birutas no aeroporto

E nada

 

 

NOTHING

 

Nada nada nada

Nada más que la nada

Porque ustedes quieren que exista sólo la nada

Pues sólo existe la nada

Un parabrisas partido una pierna quebrada

La nada

Fisonomías masacradas

Cabestrillos en mis amigos

Puertas forcejeadas

Abiertas para la nada

Un llanto de niño

Una lágrima de mujer sin sentido

Que quiere decir nada

Un cuarto medio obscuro

Con una pantalla quebrada

Muchachas que danzaban

Que conversaban

 

Nada

Un vaso de cognac

Un teatro

Un precipicio

Tal vez el precipicio quería decir nada

Una carterita de travel’s check

Una partida for two nada

Me trajeron camelias blancas y rojas

Una linda niña me sonrió cuando yo la abrazaba

Un perro gruñía a mi paso

Un papagayo hablaba cosas tan graciosas

Pastorcitas entraron en mi camino

En un samba morenamente cadencioso

Abrí mi abrazo a los amigos de siempre

Poetas comparecieron

Algunos escritores

Gente de teatro

Virutas en el aeropuerto

Y nada





Comentarios

Entradas populares de este blog

DANTE BERTINI, traducido al polaco por Ada Trzeciakowska

Dante Bertini nació en 1945 en Buenos Aires (Argentina), donde murió en 2025.                        MUDANZA                ¿qué más puedo decirte?                quisiera que estrenaras un rincón de mi cuerpo               aunque no hay nada nuevo en el hábito viejo              que es ahora mi cuerpo                ¿hay algo que seduzca tu paso hasta mi lecho?                podría alzar la voz                dotarla de algún énfasis                dar cualidad divina a lo apenas doméstico                prometer ...

MARY OLIVER, traducida del inglés por Jonio González

Mary Oliver nació en  Maple Heights (Ohio, EE UU) en 1935 y murió en Hobe Sound (EE UU) en 2019. THE SUMMER DAY Who made the world? Who made the swan, and the black bear? Who made the grasshopper? This grasshopper, I mean- the one who has flung herself out of the grass, the one who is eating sugar out of my hand, who is moving her jaws back and forth instead of up and down- who is gazing around with her enormous and complicated eyes. Now she lifts her pale forearms and thoroughly washes her face. Now she snaps her wings open, and floats away. I don't know exactly what a prayer is. I do know how to pay attention, how to fall down into the grass, how to kneel down in the grass, how to be idle and blessed, how to stroll through the fields, which is what I have been doing all day. Tell me, what else should I have done? Doesn't everything die at last, and too soon? Tell me, what is it you plan to do with your one wild and precious life? ...

XUAN BELLO, traducido del asturiano por Lourdes Álvarez

Xuan Bello nació en Paniceros (Asturias) en 1965 y murió en Oviedo en 2025. SINESTESIA Los neurofisiólogos afirmen que ye namás un enquívocu del cuerpu namoráu: vete equí mesmu, nesta cai nesta ciudá perdida, sentir el to cuerpu baxo la camisa del silenciu. Una simple confusión del cerebro que, con too, permitió a Herzog falar de la “verdá poética” y a Keats recordanos que la memoria esfrutaba del sentíu del tactu. Yer por eso que’l rellumu de lo real tresfórmase en verdá na alma y yo pùedo besate                                                (pongo tanta atención cuando te beso)                                ...