Salvador García-Bodaño nació en Teis (Vigo, Galicia) y murió en Santiago de Compostela en 2023.
PARADIGMAS EXISTENCIAIS
Era a primeira luz cabo do mar
cas gaivotas a chiar
sobre os seus peitos.
Ou, nai,
portal
aberto dende a nada
a esta fera antesala de ningures.
Muros e labirintos e esfinxes
contra os berros traídos polo vento.
Os humanos condenan aos humanos
nos recantos da fame e da miseria.
Ou, nai,
miña
nai ha tempo perdida
¿onde o teu mundo amante e xeneroso?
¿onde aquela esperanza compartida?
¿o noso agardar por un tempo novo?
As palabras engánannos na tv,
nos xornais e nas radios do poder.
Xa máis nada hai que conformidade.
Nin queda a dignidade da revolta.
Doce obediencia amarga uniformada,
único pensamento lucrativo.
Só cabe consumir e consumírmonos
na patria universal da mansedume.
Para sempre deixar de ser quen somos
neste presente light tan
divertido.
PARADIGMAS EXISTENCIALES
Era la primera luz al lado del mar
con las gaviotas graznando
sobre sus pechos.
Oh, madre,
portal
abierto desde la nada
a esta fiera antesala de ninguna parte.
Muros y laberintos y esfinges
contra los gritos traídos por el viento.
Los humanos condenan a los humanos
en los rincones del hambre y de la miseria.
Oh, madre,
mi
madre hace tanto tiempo perdida
¿dónde está tu mundo amante y generoso?
¿dónde aquella esperanza compartida?
¿nuestra espera por un tiempo nuevo?
Las palabras nos engañan en la tv,
en los periódicos y en las radios del poder.
Ya no hay nada más que conformidad.
Ni queda la dignidad de la revuelta.
Dulce obediencia amarga uniformada,
único pensamiento lucrativo.
Sólo cabe consumir y nos consumimos
en la patria universal de la mansedumbre.
Para siempre dejar de ser quienes somos
en este presente light tan
divertido.
Comentarios
Publicar un comentario