Ir al contenido principal

NUNO JÚDICE, traducido del portugués por Lauren Mendinueta

Nuno Júdice nació en Mexilhoeira Grande (Portugal) en 1949 y murió en Lisboa en 2024.



COLHEITA


Houve uma altura em que me preocupava 

com o significado das palavras; o seu 

sentido tinha de corresponder a qualquer coisa de

compreensível, como se tudo no mundo tivesse

uma explicação. Por vezes, no entanto, havia imagens 

que não tinham qualquer correspondência

com a realidade: flores abstractas, cujas pétalas

eu colhera no campo da memória, uma a uma,

para as colar em cada verso. E essa contradição

entre o que eu queria dizer e o

que estava escrito, em que não havia

essa relação imediata com o pensamento,

inquietava-me. Porém, ao descobrir que 

essa inquietação faz parte do poema, pus

de parte o significado, e limpei de pétalas a 

página. Fiquei com as palavras no seu campo

de significações, verdes como as folhas

da primavera; e ao passar sob os ramos da

frase, arranhando-me nas suas consoantes mais

ásperas, e respirando o ar fresco das vogais, 

percebi que o sentido se encontra no gesto

com que lanço à terra a semente do acaso,

para que dela nasçam os arbustos

em cujos ramos se abrigam os pássaros

que cantam nesta estrofe.



COSECHA 


Hubo un tiempo en que me preocupaba

el significado de las palabras; su sentido

tenía que corresponder con cualquier cosa

comprensible, como si todo en el mundo tuviera

una explicación. A veces, sin embargo, había imágenes

que no tenían ninguna correspondencia

con la realidad: flores abstractas, cuyos pétalos

recogía en el campo de la memoria, uno a uno,

para pegarlos en cada verso. Y esa contradicción

entre lo que quería decir y lo

que estaba escrito, donde no había 

relación inmediata con el pensamiento,

me inquietaba. No obstante, al descubrir que 

esa inquietud hace parte del poema, puse

a un lado el significado, y limpié de pétalos la

página. Me quedé con las palabras en su campo

de significados, verdes como las hojas

de la primavera; y al pasar bajo las ramas de la

frase, arañándome en sus consonantes mas

ásperas, y respirando el aire fresco de las vocales,

advertí de que el sentido se encuentra en el gesto

con que lanzo a la tierra la semilla del azar,

para que de ella nazcan los arbustos

en cuyas ramas se cobijan los pájaros

que cantan en esta estrofa. 




Comentarios

Entradas populares de este blog

DANTE BERTINI, traducido al polaco por Ada Trzeciakowska

Dante Bertini nació en 1945 en Buenos Aires (Argentina), donde murió en 2025.                        MUDANZA                ¿qué más puedo decirte?                quisiera que estrenaras un rincón de mi cuerpo               aunque no hay nada nuevo en el hábito viejo              que es ahora mi cuerpo                ¿hay algo que seduzca tu paso hasta mi lecho?                podría alzar la voz                dotarla de algún énfasis                dar cualidad divina a lo apenas doméstico                prometer ...

MARY OLIVER, traducida del inglés por Jonio González

Mary Oliver nació en  Maple Heights (Ohio, EE UU) en 1935 y murió en Hobe Sound (EE UU) en 2019. THE SUMMER DAY Who made the world? Who made the swan, and the black bear? Who made the grasshopper? This grasshopper, I mean- the one who has flung herself out of the grass, the one who is eating sugar out of my hand, who is moving her jaws back and forth instead of up and down- who is gazing around with her enormous and complicated eyes. Now she lifts her pale forearms and thoroughly washes her face. Now she snaps her wings open, and floats away. I don't know exactly what a prayer is. I do know how to pay attention, how to fall down into the grass, how to kneel down in the grass, how to be idle and blessed, how to stroll through the fields, which is what I have been doing all day. Tell me, what else should I have done? Doesn't everything die at last, and too soon? Tell me, what is it you plan to do with your one wild and precious life? ...

XUAN BELLO, traducido del asturiano por Lourdes Álvarez

Xuan Bello nació en Paniceros (Asturias) en 1965 y murió en Oviedo en 2025. SINESTESIA Los neurofisiólogos afirmen que ye namás un enquívocu del cuerpu namoráu: vete equí mesmu, nesta cai nesta ciudá perdida, sentir el to cuerpu baxo la camisa del silenciu. Una simple confusión del cerebro que, con too, permitió a Herzog falar de la “verdá poética” y a Keats recordanos que la memoria esfrutaba del sentíu del tactu. Yer por eso que’l rellumu de lo real tresfórmase en verdá na alma y yo pùedo besate                                                (pongo tanta atención cuando te beso)                                ...